معلمی به نام کرونا

کرونا ثابت می کند!

عجب چیزی بود این کرونا!!!!

اگر تا قبل از این میخواندیم خداوند یکی از بزرگ ترین پادشاهان (نمرود زمان حضرت ابراهیم علیه السلام) را با یکی از کوچک ترین مخلوقاتش (پشه) خوار و ذلیل کرد اکنون تعجب نمی کنیم که چطور چنین چیزی ممکن است!! چرا که کرونا ثابت کرد بزرگترین اقتصاد های دنیا با یک ویروس کوچک تهدید می شود!!

اگر در حدیث میخواندیم قبل از ظهور ترسی عالم گیر بر مردم حاکم می شود و مرگ جمعی رخ می دهد اکنون دیگر تعجب نمی کنیم و مغرور نمی شویم که ما در قرن 21 و اوج تمدن و پیشرفت علمی بشر هستیم! مگر ممکن است بیماری فراگیر به بشر پیشرفته چنین آسیبی برساند؟؟ و اینطور کرونا این احادیث را هم برای ما اثبات کرد که آری چنین چیزی ممکن است!

عذاب الهی و شهر قم؟!

امشب بر حسب اتفاق آخرین آیه ای که در دوره ختم قرآن ، نوبت امشب بود که تفسیر کنم این آیه بود:

 

وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْکُمْ خَآصَّةً ۖ وَاعْلَمُوٓا أَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ... و از عذابی [که نتیجه گناهان گوناگون است‌] بپرهیزید، [عذابی‌] که فقط به ستمکاران از شما نمی‌رسد [بلکه وقتی نازل شود، همه را فرا می‌گیرد، ستمکاران را به خاطر ستم و اهل ایمان را به سبب اختلاف و نزاع و ترک امر به معروف و نهی از منکر] و بدانید که خدا سخت کیفر است. انفال – 25

 

عذاب مگر شاخ و دم دارد؟ قم و غیر قم دارد؟ کجا نوشته چون قم هستی قهر الهی شاملت‌ نمی شود؟  حالا که بحثش شد کمی در مورد روایات امنیت قم بنویسم. برای فهم این دسته روایات روایات دیگر را می گذارم و البته در ذهن خود تاریخ را در نظر داشته باشید نه واقعه ای که اکنون در آن محقق شده است (بحث بیماری کرونا). چون در مورد کنونی امکان خطا در فهم زیاد است ولی در مورد تاریخ خیر.

 

ضمنا در مورد اینکه اصلا قوم پیامبر اسلام عذاب می شوند و یا نه؟ یا اینکه اصلا شیوه عذاب چطور است؟ بحث زیاد است. حتی ممکن است برداشته شدن لذت مناجات با خداوند نوعی عذاب باشد!!! بهر صورت خداوند می فرماید: وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ ۚ وَمَا کَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ؛ ولی (ای پیامبر!) تا تو در میان آنها هستی، خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد؛ و (نیز) تا استغفار می‌کنند، خدا عذابشان نمی‌کند.

 

روایتی ذیل آیه شریفه است که پیامبر خود را استغفار کننده برای گناهان امت خود شمرده است و این خود سببی برای رفع و دفع بلایا از امت است. از طرفی سنن الهی اجتناب ناپذیری هم وجود دارد. آیات ابتدایی سوره اسری و هشدار خداوند به بنی اسرائیل درس خوبی برای امت پیامبر است. (ر.ک: دیدگاه علامه طباطبایی در المیزان)

 

در قسمتی از این آیات شریف می خوانیم: عَسَىٰ رَبُّکُمْ أَنْ یَرْحَمَکُمْ ۚ وَإِنْ عُدْتُمْ عُدْنَا . امید است که پروردگارتان [در صورتی که توبه کنید] به شما رحم کند و اگر به طغیان و فساد برگردید، ما هم [به کیفر شدید و عذاب سخت] بازگردیم ...

 

ما در این نوشتار نمیخواهیم تطبیقی بدهیم، یا وضعیت موجود را عذاب بدانیم! یا قصد نکوهش یا سرزنش شخص یا گروهی را داشته باشیم بلکه توضیحی مقدمه ای را در مورد عذاب و قهر الهی مطرح کردیم تا آماده بررسی روایات قم شویم.

ظهور صغری

بسم الله الرحمن الرحیم

ظهور صغری

{مقدمه}

معنای ظهور صغری: فرضیه یا نظریه ظهور صغری بیان میکند همانطور که برای غیبت امام زمان دو زمان است یعنی غیبت صغری و کبری، برای ظهور هم به همین نحو ظهور صغری و کبری خواهیم داشت.

بنابر گفته محقق ارجمند حجت الاسلام رسول جعفریان: مساله ظهور صغری را دو گروه مطرح کرده اند، کلام ایشان در این زمینه چنین است:

دو گروه آن (مساله ظهور صغری) را طرح کرده‌اند. نخست دسته‌ای بدون توجه به انقلاب، بر این باورند که ظهور در حال وقوع است و شواهدی بر آن اقامه کرده نام آن را ظهور صغری نهاده‌اند. دسته دوم، ضمن این که از نظر زمانی متأخر از گروه اول بوده و این نظریه را که هیچ سابقه ای در باورهای مهدویت گرایانه شیعه ندارد، از دسته اول گرفته‌اند، آن را در ارتباط با انقلاب مطرح کرده، آن را مقدمه ظهور یا به عبارت خودشان ظهور صغری می‌نامند. آنچه در پی می‌آید اشاره به آن است که چه کسی این نظریه را مطرح کرده است. (yon.ir/KIg7G)

{ریشه تاریخی این گفتار}

اصطلاحی که از قدیم شیعه آن را از روایت های اهل بیت بدست آورده بود اصطلاح غیبت صغری و کبری بود؛ این اصطلاح چیزی نبود که منشا روایی نداشته باشد بلکه علما آن را از برخی روایات استفاده کرده بودند به عنوان مثال به این روایت توجه کنید (الکافی ج1 ص 340): امام صادق علیه السلام فرمودند: «لِلْقَائِمِ غَیْبَتَانِ‏ إِحْدَاهُمَا قَصِیرَةٌ وَ الْأُخْرَى طَوِیلَة ... الخ» یعنی برای قائم عج الله فرجه دو غیبت خواهد بود یکی کوتاه و دیگری طولانی... در این روایت و روایات مشابه بوضوح مساله غیبت صغری و کبری مطرح شده بنابر این نمی توان آن را ساخته و جعل دانست چرا که مثلا همین روایت برای زمان امام صادق علیه السلام و مدتها قبل از تولد امام زمان عج الله فرجه است.

اما اینکه در دوران معاصر چه کسی این مطلب را به صورت یک تئوری مطرح کرد و گسترش داد و در پی اثبات آن بر آمد شخصی است بنام آقای سید حسن ابطحی (متولد 1314ش) بود که وی در کتاب پرواز روح که شرحی بر زندگی استادش ملا آقا جان زنجانی است این را بیان کرد و خود نیز صریحا نوشت:

«شاید من به عنوان اوّلین کسى که «ظهور صغرى» را در کتاب «پرواز روح» از قول استاد اخلاقم مرحوم «حاج ملاّ آقاجان» مطرح کرده‏ام، مورد حمله‏ى بعضى از جهّال قرار بگیرم و شاید هم حقّ با آنها باشد، چون در کتب روایات و اخبار حرفى از آن به میان نیامده، ولی: چیزى که عیان است چه حاجت به بیان است»

به هر صورت ابراز این مسائل و مباحث مشابه آن سبب شد تا وی دو بار دستگیر شده و مورد جویی قرار گیرد. این شرح حال مبدع این تئوری که خود نیز معترف است حرفی زده که در روایات اشاره ای به آن ندارد.

{دلیل این گروه}

نکته ای که متسمسک برخی برای دامن زدن به این مساله بود این استحسان عقلی بود که نمی شود خدا امر مهمی مثل ظهور را بدون مقدمه و ناگهانی به وجود آورد بلکه نیاز به مقدمه دارد که همان ظهور صغراست. مثل خورشید که قبل از طلوع کم کم وارد فجر شده و سپس نور خود را نمایان می سازد.

صرف نظر از این گفتار، روایاتی وجود دارد که می توان این ادعا را رد کند. مثلا شیخ صدوق در کتاب کمال الدین روایتی را از امام هشتم ذکر میکند که فرمودند: (کمال ج2 ص 373) : «أَمَّا مَتَى فَإِخْبَارٌ عَنِ الْوَقْتِ فَقَدْ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ أَبِیهِ عَنْ آبَائِهِ ع أَنَّ النَّبِیَّ ص قِیلَ لَهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَتَى یَخْرُجُ الْقَائِمُ مِنْ ذُرِّیَّتِکَ فَقَالَ ع مَثَلُهُ مَثَلُ السَّاعَةِ الَّتِی‏ لا یُجَلِّیها لِوَقْتِها إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتِیکُمْ إِلَّا بَغْتَةً.» یعنی: اینکه امام زمان کی ظهور می کند پس (بیان آن و تعیینش) بیان زمان برای ظهور است و پدرانم از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم روایت کرده اند که گفته شد: ای رسول خدا قائم از نسل تو چه زمانی قیام میکند؟ پس فرمود: مثل قائم مثل قیامت است که جز خداوند آن را آشکار نکند، بر آسمانها و زمین سنگین باشد و جز به صورت ناگهانی دفعة به سوی شما نخواهد آمد. برای پی جویی مفصل تر مساله می توانید به لینک زیر مراجعه کنید: (yon.ir/tPHTW)

بنابر این اگرچه ظهور علائم و نشانه هایی دارد اما اینطور نیست که نشود به صورت ناگهانی رخ دهد و لذا همیشه حتی روز های هفته و ساعات مختلف باید منتظر بود و امید داشت که ممکن است ظهور واقع شود.

انتخاب پوششم حق من است

انتخاب پوششم حق من است

 

آزادم پس چیزی را که دوست دارم میپوشم ...

 حق دارم نوع پوششم را خودم انتخاب کنم ...

ظاهرم به دیگری ربطی ندارد ...

خداوند مرا زیبا آفریده پس باید آن را به همه نشان دهم ...

خداوند زیبایی مرا دوست دارد و دلیلی ندارد که آن را از دیگران بپوشانم ...

نباید ظاهر را ملاک قضاوت قرار دهیم و دیگران را از ظاهرشان قضاوت کنیم ...

مگر ما دل نداریم و نباید جوانی کنیم؟ خدا هم همین را می خواهد چون او این توانایی را در ما قرار داده تا استفاده کنیم ...

دیگران نباید نگاه کنند ...

باطنت خوب باشه ظاهر مهم نیست!

 اینهمه فساد در کشور هست حالا پوشش من چقدر اهمیت داره که بهش گیر میدن؟

 

جملاتی زیبا و بعضا صحیح که ظاهری فریبنده دارند؛ گاهی کلام صحیح بیان می شود برای نتیجه اشتباه؛ برای اینکه هدف اشتباه خود را اثبات کنیم از جملاتی استفاده می کنیم که بخودی خود صحیح است اما نه در آن جایگاه.

 

در زمان امیرالمومنین علیه السلام عده ای جمع شدند و شعار میدادند لا حکم الا لله یعنی جز از جانب خدا حکمی نیست  و از این جمله در هدف غیر مشروع بودن حکومت ایشان استفاده می کردند زمانی که این جمله به امیرالمومنین علیه السلام رسید در بیانی نورانی فرمود: کلمة حق یراد بها الباطل (نهج البلاغه/ صبحی صالح/ خطبه 40) یعنی کلام صحیحی که هدف از آن هدف باطلی است.

 

 یعنی گاهی جملات صحیحی بیان میشود که هدف باطلی دارد و باید هوشیار بوده و تنها به ظاهر قضایا نگاه نکرد.

 

آیا آزادی ما مثل آزادی حیوانات بی قید و شرط است؟ آیا این نوع آزادی شخص؛ مخل به آزادی دیگری نیست؟ آیا حق داریم به بهانه آزادی فردی خود به دیگری آسیب بزنیم؟  آیا ما نسبت به دیگران مسئولیتی نداریم؟ چون خدا ما را زیبا آفریده باید آن را به نمایش عموم بگذاریم؟ آیا خدا هر نوع پوششی را دوست دارد؟ آیا ظاهر ما نشان از باطن نمی دهد و دریچه باطن نیست؟ آیا این جملات را برای فرار از پاسخ منطقی می گوییم یا واقعا صحیح هستند؟

 

فردی را تصور کنید که در کشتی میان امواج دریای خروشان قرار دارد؛ او آزاد است و می خواهد کشتی را سوراخ کند؛ آنهم فقط جای مخصوص خود را؛ اگر جای مسافران کشتی بودیم چه برخوردی می کردیم؟ شاید بصورت یک روشنفکر نما میگفتیم سلب آزادی فردی کار بدی است و او آزاد است که کشتی را سوراخ کند!

 

گاهی ابعاد آزادی را جابجا می گیریم و تصور میکنیم پوشش اجتماعی ما جزء آزادی های فردی ماست!! پوششی که در معرض دید همگان است و در جامعه اثر گذار آیا جزء آزادی های فردی است یا اجتماعی؟

 

شاید بگویید دیگران نباید نگاه کنند و ما هم طبق میلمان باید عمل کنیم!! آیا میل ما جایگاه بالاتری از میل دیگری دارد؟ اگر کسی میل نگاه کند و سپس میل سوء دیگر، باید مطابق میل او عمل کرده و او را آزاد بگذاریم؟

 

خواه نا خواه در جامعه با نگاه های مسموم مواجه میشویم؛ اگر دیگری حد خودش را نداست و راه اشتباهی انتخاب کرد باید از خودمان سلب مسئولیت کرده و بگوییم او مقصر است؟؟ آیا ما هیچ تقصیری نداریم؟؟

 

هر عاقلی می داند فرق انسان و حیوان در عقل اوست که موجب محدودیت هایی می شود؛ محدودیت های اجتماعی و گاها فردی که عقل اقتضا می کند و فرق انسان و حیوان هم همین است یعنی پذیرش و عمل در چارچوب همین محدودیت ها.

 

براستی رابطه باطن و ظاهر چیست؟ اگر هیچ ارتباطی با دیگری ندارند چطور میشود افراد را شناخت؟ آیا راهی جز ظاهر برای شناخت باطن داریم؟ هرچند ممکن است راه کامل و صحیحی نباشد اما آیا هیچ اثری از باطن افراد در ظاهرشان نیست؟

 

اگر ما پذیرفتیم افراد مطابق میلشان پوششی دارند؛ پس چیزی جز همین میل حکایت کننده از باطن خواهد بود؟

 

حتی مراقب ترین و محافظه کار ترین افراد در پنهان کردن شخصیت اصلی و باطنیشان هم نمیتوانند در همه جوانب موفق شوند و قطعا در چهره و یا سخنانشان باطن خود را نشان می دهند.

 

شاید برای همین است که فرمود: مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَیْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِی فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ (نهج البلاغه/ صبحی صالح/ ح 26) یعنی هیچ کسی چیزی را مخفی نمی دارد مگراینکه در لغزش زبانش یا نوع چهره اش آن را آشکار میکند. بله گاهی یک اخم ساده یا یک جمله که شاید به آن توجهی هم نشود براحتی شخصیت پنهان شخص را آشکار میکند.

 

بهترین چیز برای سجده

بهترین چیز برای سجده در نماز چیست؟

همه مراجع: بهترین چیز تربت سید الشهدا و سپس خاکهای دیگر است.

رساله ده مرجع مساله 1083